- VERHALEN UIT ONS ZIEKENHUIS
- uVERHALEN DIE RAKEN
-
dZIJ ZORGEN VOOR HET VERSCHIL
- HET VERHAAL VAN CARIN BERGHS EN FLOOR VAN HAGEN
- HET VERHAAL VAN SANDRA
- HET VERHAAL VAN COR ZWAAN EN JOS SUYLEN
- HET VERHAAL VAN BEN EN MARIJ
- HET VERHAAL VAN JODY
- HET VERHAAL VAN MIRJAM LUIJTEN
- HET VERHAAL VAN MARC
- HET VERHAAL VAN SANDRA VAN BRAAK
- HET VERHAAL VAN YVONNE WOLTERS
- HET VERHAAL VAN VIVIAN EN KATINKA
EEN VERTROUWD GEZICHT IN RESTAURANT DE PELIKAAN
Met rustige stappen en een vriendelijke glimlach komt Henri Houben (76) rond het middaguur restaurant De Pelikaan binnen. Vrijwel elke dag schuift hij aan bij één van de tafeltjes. Zijn dagelijkse routine is eenvoudig: een warme maaltijd en een glas water. Maar voor Henri is dit bezoek meer dan alleen eten.
"Vroeger at ik ergens anders," zegt Henri, terwijl hij een slok van zijn water neemt. "Tot mijn hulp me voorstelde om eens in Laurentius te gaan eten, omdat haar man er werkte. Sindsdien ben ik hier al meer dan tien jaar een vaste gast." Hij lacht breed. "De Hollandse pot is mijn favoriet, dat weten de medewerkers inmiddels ook. Als ze me zien aankomen, roepen ze al: ‘Daar komt meneer Houben, die van aardappelen houdt!’ Het zijn niet alleen de maaltijden die me hier brengen, maar ook de mensen. Ze kennen me hier allemaal en ik vind de medewerkers buitengewoon vriendelijk en behulpzaam."
Een beetje familie
Voor de medewerkers van De Pelikaan is Henri een vertrouwd gezicht geworden. Hij wisselt beleefdheden uit, maakt een praatje met het personeel en geniet van de levendigheid om zich heen. “Hij brengt altijd wat gezelligheid mee,” zegt een van de medewerksters. “Hij hoort er gewoon bij, alsof hij een beetje familie is geworden."
Een rustpunt in de dag
Voor Henri zijn de bezoekjes aan De Pelikaan een vast onderdeel van zijn leven geworden. “Ik was vroeger fiscaal jurist bij de Kamer van Koophandel. Inmiddels ben ik gepensioneerd en eten in De Pelikaan is voor mij een rustpunt in de dag; een moment waar ik naar uitkijk. Even de deur uit en een kleine wandeling naar het ziekenhuis. Ik heb geen vaste tafel in het restaurant, ik houd van openheid en vind het leuk om mensen te kijken. Het is voor mij geen verplichting om hier te komen, het is een keuze. Als ik een keer niet kan dan kom ik gewoon een andere dag.”
De kracht van een glimlach
Hij laat een stilte vallen, alsof hij zijn volgende woorden zorgvuldig kiest. “Ik had twintig jaar een vriendin, Alda," zegt Henri met zachte ogen. "Ze is helaas overleden en ik mis haar verschrikkelijk. Ze speelde een grote rol in mijn leven. We hebben samen heel veel gereisd en alle werelddelen bezocht. Ik ben dankbaar voor de vele mooie herinneringen die ik aan haar heb. Zo zei ze altijd tegen me: ‘Je bent zoveel leuker als je lacht.’ En dus lach ik vaker. Dat probeer ik vast te houden."
En die lach wordt dagelijks in De Pelikaan beantwoord. Het restaurant biedt Henri niet alleen een goede maaltijd, maar ook een glimlach van het Laurentius personeel en de andere gasten om hem heen. In De Pelikaan vindt hij een moment van rust en verbinding, waar hij in gezelschap is van bekende gezichten en waar hij zich welkom voelt zonder enige verplichting. Het is een plek waar hij iedere dag opnieuw een stukje thuiskomt.
Restaurant De Pelikaan is niet alleen een plek voor vaste gasten zoals Henri Houben, maar iedereen is van harte welkom. Of je nu patiënt, bezoeker, of iemand uit de omgeving bent; De Pelikaan biedt een warme en gastvrije omgeving waar je kunt genieten van een heerlijke maaltijd of een kop koffie. Kom gerust langs en ervaar het zelf!